ИСТОРИЈА НА БУГАРИЈА

         

      Бугарија како држава за прв пат ВО ИСТОРИЈАТА официјално, е спомната и основана 1878 година, попрво како Кнежество Бугарија - Вазална творевина на Османлиите, под водство на Александар 1 - ви, кој не бил ''бугарин'' туку странец, роден е на 5 април 1857 година во Верона, денешна Италија. Неговото целосно име е принц Александар Јозеф фон Батенберг (германски: Prinz Alexander Joseph von Battenberg). Александар бил втор син на Дармштатскиот, Големото Војводство Хесен - принц Александар фон Хесен-Дармштат и полската графиња Јулија Фон Хауке, руска дама (значи таа година не постоела ''германија'', до 1871 година не постоела германска нација). Нивните потомците се нарекуваат "Фон Батенберг" (според еден имот во Хесен). Под протекторат на Русија е основаna една нова нација 1878, која прераснува од зависно кнежество во царство во 1908 година.

Рускиот Император - ослободител, 1879 година го прогласува Бугарското Кнежество и народ,...

Под диктат на Русија - Софија кој бил антички македонски град, станал главниот град на Буграското Кнежество.

    '' Укажувајќи дека името Македонија не исчезнато, тој вели: „во 1566 година некој Јаков од Македонија во Венеција печател часослов. Во него запишал „... излегов од Македонија, мојата татковина... во подножјето на големата планина Осоговица близу до Колосискиот град (Ќустендил) од местото Камена река (Каменица)“. 

  '' Во псалтирот кој бил печатаен во Венеција, од истиот автор запишал: „... Јас Јаков од македонските области од местото наречено Софија...“. Во 1570 година Јаков печател требник и се потпишал:

,... Јас Јаков од областите македонски од местото наречено Софија“.  Во писмото до рускиот цар од 7 декември 1627 година, монашкото братство од Рилскиот манастир запишало дека писмото е пушувано од Македонија (cf.: ДУЙЧЕВ, Рилският светец и неговата обител, 323-324).

 

      Имено новата нација не сакала да им биде Софија главниот град, туку Трново, но на инсистирање на Русија, Софија као поблизок до ''словенитѐ'' инсистирала тој град, да им биде главниот град.

Cостојбите во 1830 - 1886 година на Македонскиот Полуостров

       После победоносната војна со Србија 1885 година, заради тоа што Александар 1 - ви, сакал да ја обедини Источна Румелија, а во која војна зеле учество и 500-600 доброволци од Македонија на странатa на кнежеството во една одлучувачка битка  кај с. Ропот, во август 1886 г. во Софија бил извршен државен удар од страна на проруските офицери и Александар 1 - виБатенберг бил принуден да ја напушти Бугарија.
Меѓутоа, бугарските националисти, на чело со Стефан Стамболов, извршиле контраудар и го вратиле Батенберг, но под притисок на рускиот цар Александар 3, во септември 1886 година, бугарскиот кнез бил принуден да абдицира, а на негово место со пострдство на Стефан Стамболов и по гласање во бугарскиот парламент и на 7 јули 1887 година, Фердинанд 1 - ви, (пак странец роден во Виена), бил избран за кнез на Бугарија, кој бил многу итар, го елиминирал Стефан Стамболов - кој бил руски симпатизер и се здружил со Австро-Унгарија, против Русија. Воедно почнал и да заговара тајни планови за освојување и поделба на Македонија. 

      Значи Фердинанд 1 - ви, лaжел и заговарал, не бил воопшто за Автономија на Македонија, туку за поделба, а го преценил само еден Македонски револуционер.

Односот на Фердинанд со Mакедонските револуционери најдобро го претставил Крсто Гермов во разговор со Лазар Колишевски во 1961 г., кога истакнал:

„ ... Дојдов да ти кажам уште една работа: сите пишувате и порано пишуваа, внатрешни, надворешни, врховисти, централисти и слично, е, па дојдов да ти кажам дека на Дворот (кај Фердинанд б.н) влегувавме сите: едни низ главната врата, други низ малата врата, некои низ капиџик, некои низ прозорец, некои преку таван, а некои богами и преку баџа! Туку да знаеш, сите влегуваа... (Трите точки се ставени од Д. Кљакиќ) освен еден човек... Таму не влезе само Гоце Делчев .

     Причина за абдикација на првиот ''бугарскѝ'' кнез Александар 1 - ви е бидејќи сакал да ја припои  Источна Румелија, која била под само нивна управа тогаш, но тоа не му било дозволено од рускиот цар, а тоа било и причината за војна помеѓу двете кнежества Србија и Бугарија 1885 година, на крај рускиот цар, успеал да го отргне недисциплинираниот Александар 1 - виБатенберг, па затоа Фердинанд 1 - висе служел со итрина, ги искористил Македонските револуционери - ''врховистите'' ( Македонската имиграција од Кнежеството Бугарија и Романија) и ''централистите'' (револуционерите од Македонија), да дигаат мали неорганизирани и неуспешни востанија во Македонија, ветувајќи помош дека Бугарија ќе влезе во војна со Османлиите - Турција, а лажел сé со цел да се ослаби Османлиската власт во Европа. Кнежеството Бугарија праќалo пушки во Македонија, но без куршуми, ветувала војска, пред и за време на неуспешните и слабо организирани Македонски востанија, но никогаш не праќале војска, освен некој офицер. 

Македонските востанија претрпувале пораз, после пораз, бидејќи востаниците биле малубројни и недоволно организирани со оружје, тешко оружје - топови, недостасувала муниција и итн. Eден пример, во текот на Македонското Илинденско востание од 2 август до 23 ноември биле извршени 14 динамитни атентати, а во текот на 1903 година - 21. Општа пропорција на противничките сили што се бореле е: 1 востаник против 15 Турци, а особено во Кичевската околија, 1:25, во Охридската 1:22, во Битолската 1:15, во Леринската 1:13, во Костурската 1:7.

Илинденското востание се смета како голем ден во историјата на македонскиот народ, затоа што 8 000 вооружени души водат војна против 300 000 редовна армија и за време на четиримесечни битки и нанесуваат големи жртви (востаничките загуби се 860, а турските се околу 5 900).

Тогашното бугарско кнежество било вазал на Османлиите и во воен сојуз со нив, но кога условите биле поволни, после многу неуспешни востанија во Макеонија, а Осланлиска Турција била внатрешно ослабната, Фердинанд 1 - ви ја анектирал Источна Румелија - тоа е полтичко име за дел од Македонија и северна Тракија, со ''Кнежеството Бугарија'' - кое е воедно политичко име за дел од Македонија и античка Трибалија, подоцна кога дошле татарите и Испа рех кој се здружил со 7 '' словенски'' племиња и ја основале Паристрион.

 Hа 5 октомври 1908 година Кнежеството Бугарија, веднаш после ''Младотурската Револуција'', (гледате ли колку бил итар Фердинанд) се одделило од  Османлииската држава и Фердинанд 1 - ви прогласил независно царство под името Бугарија.

Како било попрезизно опишал Борис Сарафор после Мелничкото Востание:

'' Сета акција не била добро подготвена и не добила подршка од населението. Кметот на с. Лешко, Китан Ајдучки не само што не ги организирал селаните туку заминал кај кајмакамот на Горнаџумаја со повикот кој го примил од одредот Прин Планина. Од друга страна во текот на дејствата бугарската влада ги затворила границите за македонските чети и почнала да ги гони и проследува. Во врска со оваа акција Борис Сарафов во интервјуто со Амфитеатров во 1901 година истакнува:

    ''Автономаната македонска идеја не скара со бугарската влада. Зар поранао со нас не беше љубезен и внимателен кнезот Фердинант? Зар... Рачо Петров кој со своето Министерство толку грижливо се зафати да не скроти, не беше наш соучесник во 1895 година и не ни дозволи да ја минеме македоската граница и да водиме чети? Не фалеа што се надеваа дека ние, со своите раце, ќе ги вадиме од огнот македоските костени и ќе им ги дадеме ним како подарок на бугарската влада. Големите луѓе сакаа да јаваат на грбот на малите. Владата мечтаеше за Санстефанските граници, кнезот Фердинанат... го примамуфа ефектот кон своите два венца да го придодаде и третиот - Македонија'' .

,..  македонските села гореа, сé беше прекасно, помошта од Бугарија не пристигна''... 

''3  македонски конгрес (ноември 1896)

    Третиот македоски конгрес се одржал во ноември 1896 година во Софија. Овој Конгрес минал под вилание на 2 - oт македонски конгрес кога дошло до поделба помеѓу офицерите и комитетот. Сето тоа влијаело врз работата на конгресот и бројот на делегатите. Притоа конгресот, причините за поделбата и опаѓањето на ВМК (Врховен македонско-одрински комитет) го виделе во:

   ''Недостојното поведение, кое владата на Бугарија го држи по македонското прашање''

      Конгресот констаирал дека дипломатската активност е исцрпена, а револуционерната и организациката дејност не го дале посакуваниот упех. Коста Шахов причината за неуспехот на ВМК го гледал во самиот комитет. Конгресот решил да испрати делегација кај бугарскиот премиер Константин Стилов за да го дознае неговиот став во однос на македонското прашање но делегацијата не била примена. Составот на овој комитет ја немал подршката на владата. ''

Многу Македонци биле принудени од разно разни причини да се иселат од Макеедонија во ''новата држава'', а за тоа негодувале ''староседелците''.

 Во 1890 година во Кнежевството Бугарија биле попишани 3, 5 милиони лица

Еве два такви документи:

Во првиот, кој претставува писмо од британскиот амбасадор во Виена Франсис Планкет до државниот секретар за надворешни работи на Велика Британија, маркизот од Ленсдаун, од 9 март 1901 година, се прави јасна разлика меѓу Бугарите и Македонците, кои се непожелни во Бугарија, бидејќи „им го зедоа лебот од устите на Бугарите“.

Во почетокот на писмото амбасадорот Планкет му се обраќа на маркизот Ленсдаун со зборовите: „Ве молам да ми дозволите да Ви доставам краток извадок од еден извештај што денес беше објавен во весникот „Information“, во кој е изнесен бројот на офицерите, службениците итн., кои се родени Македонци, и какво влијание има тоа врз владата и администрацијата во Кнежеството (бугарското)“.

Следува извадок од статијата, во која се вели:

„Статистичките податоци во врска со бројот на Македонците што живеат во Бугарија фрлаат јасна светлина врз македонското прашање. Според последниот попис на населението во Кнежеството, тоа изнесува 3.500.000 лица и од последниот попис во 1890 година има пораст од 600.000 лица. Порастот се должи претежно на емиграцијата од Македонија и од Одринскиот вилает.

Емигрантите не носеле со себе ништо, освен своето знаење за разни видови трговија, во која се натпреварувале со Бугарите. Дваесет илјади Македонци се населиле во Софија, 8.000 во Пловдив, а во другите градови бројот на македонските населеници е во пропорционален пораст. Статистичките податоци покажуваат дека една третина од офицерите во бугарската армија се Македонци. Меѓу 86.000 учители има 2.600 Македонци, а меѓу 38.000 службеници 15.000 се Македонци. Четворица од осумте митрополити се Македонци по раѓање, а од вкупниот број 3.112 попови, 1.262 се Македонци.

Понатаму, секоја година, во потрага по среќа, во Бугарија доаѓаат по 200 до 300 македонски студенти од училиштата во Егзархијата. На тој начин, јасно е дека македонското прашање многу одамна за Бугарија престана да биде само политичко прашање. Тоа повеќе наликува на прашање со внатрешно-економски карактер.

Затоа, Бугарите апелираат до Европа да им даде на Македонците реформи – автономија, кралство или република, без разлика што било, само тие да можат да се вратат во својата сопствена земја – тие дојдоа да бараат слобода, а им го зедоа лебот од устите на Бугарите. Европа мора, порано или подоцна, да ги сослуша овие апели, бидејќи нема сила на земјата што може да го запре македонскиот офицер, војник или учител да не ја преминува границата оттаму каде што востанието само што не избувнало“.

Бегалци од Горноџумајското востание

''Maitland Weekly Mercury (NSW, Australia), Saturday 28 September 1907, page 13.''

,...  Има околу 300000 Македонци бегалци во Бугарија. Грција победи - но ако сé споредува со истата работата која ја правеа Турците за време на Османлиската Империја,....

Асимилаторско дејство на Егзархијата во Македонија

Англискиот публициста Н.Г. Браилсфорд во своето дело Македонија и нејзините народи (1906) го објаснува тоа вака:

'' Брзиот економски развој на Бугарија и потребата од работна снага привлече голем број македонски емигранти кои по враќањето во Македонија раскажуваа за слободата и благосостојбата во Бугарија и така се претворија во мисионери на бугарската идеја ''.

На 6 април 1896 година, штотуку признатиот бугарски кнез Фердинанд 1 се сретнал со српскиот дипломатски претставник Владан Ѓорѓевиќ. Фердинанд ја истакнал потребата од српско - бугарско зближување за што главен проблем претставувале нивните спротивставени интереси во Македонија.

Во разговорот, Фердинанд потенцирал дека додекасрбите и бугарите се расправале за раженот, зајакот се уште бил во шума. Во контекст на тоа Фердинанд истакнал:

Во Македонија, главната маса од населението ниту се бугари, ниту срби, туку словени и христијани, кои зборуваат јазик подеднакво далечен или ако сакате подеднакво близок на српскиот и на бугарскиот јазик, но, јазик, кој е посебен дијалект, ако не и посебен јазик.

Наместо да се караме околу тоа, дали тој е дијалект на српскиот или бугарскиот јазик, ние треба заеднички да работиме и тоа овде кај нашиот заеднички татко султанот, за да им даде на своите верни поданици во Македонија такви реформи кои ќе им осигураат човечки живот и културен развиток... Ако тоа се реши, културата на Македонците ќе го реши прашањето кое што никоја сила не може да го реши, па дури ако србите и бугарите поради тоа ја фрлаат на коцка својата државна егзистенција. 

 

Грчкиот премиер Трикупис во 1899 година повеќе мислел на грчко - турска војна, отколку на балкански сојуз.

Според него, грчки ривал на Грција во Македонија била Бугарија. Тој сметал дека расплетот на македонското прашање ќе дојде по една голема војна по 3, 5 или 8 години. Трикупис сметал дека Македонија ќе биде грчка или бугарска, зависно од победникот во војната.

Доколку победат бугарите, ќе успеат да го словенизираат населението до Тесалија. Ако победи Грција, ќе ги направи сите грци до Источна Румелија.

Во 1908 г., австрискиот министер Алојз Лекс фон Ерентал ја анектирал Босна и Херцеговина. Оваа област, врз основа на Берлинскиот конгрес, била под австриски мандат, но формално-правно таа сè уште била дел од Османлиската империја. Областа била анектирана без консултации со останатите големи сили. Франц Јосиф 1 во царска прокламација од 7 октомври 1908 истакнал:

'' Кога пред едно поколение нашата војска ја прекорачивашата земја, дедено ви е вам уверување, дека не дошле како душмани, туку каковаши пријатели со цврста волја, да ги остранат сите зла, кои вашата татковина со години тешко ја притискале. Овие зборови, дадени вам во оној сериозен момент, чесно е одржана. Нашат влада отсекогаш сериозно се трудела во мир и законитост внимателно да работи, а на вашата татковина да и донесе среќна иднина '' ...

Србија од стратешки интереси имала територијални претензии кон оваа област. Србија извршила мобилизација и ја повикала Русија на помош, Австро - Унгарија се обратила кон Германија. Со тоа е создала првата криза која ја тресела Европа во почетокот на 20 - ти век.

Русија била подготвена да влезе во војна, но под влијание на Франција се откажала од таквата намера.

Во целата криза била вовлечена Бугарија и кнезот Фердинанд. На Австро - Унгарија ѝ бил потребен сојузник на Балканот, кој би ја неутрализирал Србија во евентуална војна и Виена го избрала Фердинанд. Неколку дена пред самата анексија, во Виена биле водени тајни преговори меѓу Фердинанд и Франц Јосиф. Кнезот прифатил да биде австриски сојузник, под услов да се прогласи за цар и Бугарија да стане независна држава. Условите биле прифатени. По извршената анексија, Србија своите територијални апетити можела да ги задоволи само кон југ (Македонија) и југозапад (Албанија).

Бугарското кнежество како руски протекторат активно соработувало против Македонскто ослободително движење, заедно со Русија, Авдтро-Унгарија и итн. Значи Македонија бше негирана од сите со цел да си ја привојат.

 

Бугарите биле верни османлиски вазали, Македонските револуционери, ги апселе. 

Бидејќи кнезот Фердинанд работеше против Македонија и Македонското национално ослободување беше планирано да биде ликвидиран.

Во пресрет на Илинденското востание 01/02/1903 бугарскиот Министерски совет делувал на растурање на Македонските револуционерни организации во Кнежеството Бугарија.

Бугарите биле верни османлиски вазали, Македонските револуционери ги апселе во пресрет на востанието, е евидентно биле многу добро информирани за дигањето на востанието. 

Султанот му заблагодарува на Бугарија, и принцот Фердинанд 1 - ви и бугарската влада што ги апси Македонските комити.

Бугарското зависно Османлисно кнежество 1903 било спремно да ги помогне османлиите со 2 баталјона против Македонските Илинденски востаници 1903 година.
Весникот ''Таимс'' (Време) бугарското зависно кнежество го именува ''држава'' но тие не биле држав сé уште тогаш.

Поделба на Македонија помеѓу Србија, Бугарија, Грција и формирање повторно на нова држава на Македонскиот Полуостров - Албанија за прв пат во историјата на овие простори, на сметка на Македонија 1912 година

Во Балканските војни, како и Првата Светска војна, Македонските револуционери зедоа активно учество со цел овлободување на Македонија, кој Со србија, кој со Бугарија, кој со Грција и на крај беа сите излажани.

Бугарскиот цар Фердинанд, најверојатно ''глумел'' луд за да нé се соочи со казната после загубата на војната 1918

 

Бугарскиот министер за надворешни работи заедно со Грците решиле да ги уништат сите цркви училишта и гробови на Македонците во Егејска Македонија бидејќи тие ги сметаат за безвредни и им сметаат во решавање на нивниот спор.
1927 година

За Македонците особено тешки биле годините по Грчко-турската војна од 1919 до 1922 година. Со потпишувањето на Конвенцијата за размена на население, Грција населила 640.000 бегалци од Мала Азија во Егејска Македонија, што целосно го изменило етничкиот состав на населението. Бегалските семејства ги сместувала во куќите на Македонците и им ги делела нивните имоти продолжувајќи со нивно принудно иселување, со насилства и убиства. Тоа означувало нов бран на доселеници од Македонија во Бугарија.

Како што можеме да забележиме избегале многу Македонци поради терор, во таа нова држава - Бугарија.

     Исто така беа излажани и Тодор Aлександров, кој како основач и водач  на ВМРО oд 1919 година станаа телохранители на бугарскиот цар, 2 - пати му ја спасуваа ''кожата на царот'', нo Александров беше ликвидиран кога стана ''недисциплиниран'',  а тоа беше желбата за Автономна Македонија, по наредба на бугарскиот цар и Воениот Сојуз, вториoт претседател на ВМРО, Ванчо Mихајлов беше осуден на смрт, а тој се спасил со бегство во странство, ВМРО расформирана и забранета. 

 

    Бугарите се срамат од нивните татарски "корени'', имено во 1933 "бл'гар и ја" - цвеќар и јас", кој е македонски збор, сакале да се преименуваат во Тракија, за да бидат по "антички", но Македонските пратеници од Пиринска Македонија во тогашниот бугарски парламент, не дозволиле.

 

ДОКУМЕНТ НА ЦИА ОД 1944: Македонците во Бугарија барале автономна Македонија во состав на Југославија

„1944: Македонците во Бугарија побараа автономна Македонија во состав на федерална Југославија''.

"1946 година Бугарија, под раководство на Геоги Димитров, официјално го признава постоењето на Mакедонската нација и правото на Пиринскиот дел на Македонија да биде припоена кон Народна Република Македонија. Мнозинството од населението во  Пиринскиот дел на Македонија се прогласува како Македонеци, на слободен попис на Бугарија.

  Добри Трпешев кој се обраќа пред Президиумот на АСНОМ:

„Другари и другарки, ние, Бугарите сме криви пред вас. Ние Бугарите дозволивме на фашистите да се здружат со Германците и да не потиснат од природниот сојуз со нашите братја Славјани…“

„…Разликата меѓу старата Бугариа и отечественофронтофската Бугариа е уште и во това што отечественофронтофската Бугариа смета, дека треба да се врати оној дел от Македониа, кој денеска се навоѓа во границите на Бугарија, и да се приопшти кон Македониа во Југославиа…“

Најголемиот дел не го познаваат, а можеби и никогаш не чуле за него. Добри Трпешев е бугарскиот министер и генерал на отечественофронтовска Бугарија кој на 28 декември 1944 година во Скопје на Второто заседание на АСНОМ, го одржал својот експлозивен говор пред македонското и југословенското политичко раководство, 

Громогласните аплаузи иницирани од ваквиот став на бугарскиот министер и генерал не наишле на одобрување кај англо-американските претставници – мајорите Милер и Дикенсон, кои побрзале да ги известат своите Влади за идното бугарско-македонско најавено пријателството под покровителство на Југославија.

На фотографијата е даден приказ на бугарскиот претставник на Второто заеседание на АСНОМ, Добри Трпешев кој се обраќа пред Президиумот на АСНОМ – предводен од Методија Андонов – Ченто и југослоевнската делегација предводена од Едвард Кардељ. Фотографија на Благоја Дрнков од приватниот албум на генерал Михајло Апостолски.

     „Во интерес на процесот на зближување и идното обединување на македонските области од двете страни, нашата партија се согласи да се воведе како задолжителен предмет официјалниот македонски јазик во пиринскиот крај. И допушти како учители, македонски учители од Скопје, како и македонски библиотекари за да ја распространуваат литературата на македонски јазик. Тоа беше доказ дека нашата партија се однесува со најголема симпатија кон обединувањето на македонскиот народ.“

Летото 1947 година, со специјален закон изгласан во Великото народно собрание на НР Бугарија, во училиштата во Пиринска Македонија се воведоа како училишни предмети македонскиот литературен јазик и македонската национална историја.

ДОГОВОР ОД БЛЕД кој на Македонија и ги дава СИТЕ ПРАВА КОИ И ГИ СПОРИ денес БУГАРИЈА

Договор од Блед, или бледска спогодба од 1947-та година, со која државата Бугарија званично, официјално и меѓународно потврдено, признава македонска држава, македонски јазик и постоење Македонци во Пиринска Македонија како мнозинство во тој дел од денешна Бугарија. Меѓународен договор со кој им се гарантира автономија, културна и етничка, на Македонците во Пиринска Македонија.

Направена и "ревизија" на историјата каде Кирил и Методиј, Цар Самоил, Климент и Наум Охридски, Гоце Делчев, биле признаети како Македонци.

Наредба на Бугарското министерство за образование за одделно изучување на македонската од бугарската историја 

1956] ''. Во бугарскиот попис од 1956 година, мнозинството од населението во Пиринска Македонија повторно се прогласува за Македонеци. Оттогаш Бугарија под националистичка Тодор Живков ја враќа својата одлука за признавање на Mакедонската нација и уште еднаш забранува слободно изразување на Mакедонската националност и јазик''.

Писмото што е испратено на 17 август 1946 е официјална кореспонденција помеѓу генералниот секретар на Бугарската работничка партија (комунисти) Георги Димитров и Јосип Броз Тито. Документот денес се чува како реликвија на официјалната документација со која располагал Централниот комитет на СКЈ и КПЈ.

Пиринскиот крај да се присоедини кон Македонија

Димитров во дописот го информира Тито за одлуките на десеттиот проширен пленум на Централниот комитет на Бугарската работничка партија (БРПк), кој бил одржан на 9 и 10 август 1946 година.
Дописот почнува со констатацијата дека основната цел на македонскиот народ е тој да се организира во државен и национален поглед во рамките на Федеративна Народна Република Југославија, како Народна Република Македонија. За тоа да се случи, пишува Димитров, треба да претстои организирано обединување на другите делови на македонскиот народ врз база на Македонската Народна Република, која би функционирала во рамките на Федеративна Народна Република Југославија.
Понатаму авторот изнесува друг заклучок на Бугарската комунистичка партија, кој вели дека требало да се направат соодветни подготовки за да се формираат потребните услови целиот процес да се изврши, а со што би се финализирал планот за обединување на пиринскиот крај кон Народна Република Македонија.
Токму присоединувањето, според бугарскиот комунист и тогашен водач на Бугарија, било од големо значење како за самите Македонци така и за Отечествениот фронт на Бугарија и на Федеративна Народна Република Југославија.

Попис на населението во делови од Пиринска Македонија

Да се учи и да се шири македонскиот јазик и култура

Димитров во својот службен допис до Тито посочува дека за да се изврши присоединувањето на пиринскиот крај кон Народна Република Македонија требало систематски да се работи врз културното зближување на македонското население од овој крај со она население што живее во Народна Република Македонија.
- Треба да се популаризираат во јавноста успесите на Македонската Народна Република, на македонскиот јазик и на македонската литература, а со тоа во пиринскиот крај луѓето да се запознаат со историјата на македонскиот народ.
Понатаму, според она што е напишано во документот, Димитров предлагал во училиштата во пиринскиот крај да почне да се учи на македонски и да се работи активно врз олеснувањето на пограничните услови помеѓу Македонија во Југославија и пиринскиот крај.
Шефот на Бугарската работничка партија му објаснува на Тито дека во иднина двете држави требало заеднички да работат на подобрување на широкиот заемен контакт на македонското население од едната и од другата страна на границата и да се преземат низа други мерки што би гарантирале културна автономија на пиринскиот крај, со што би се овозможило да се развива националната свест на македонското население и би се олеснило неговото обединување со основниот дел на македонскиот народ во Народна Република Македонија.

Дописот детално разработува стратегија што вели дека е неопходно активно учество на Македонците во борбата на Отечествениот фронт заради зацврстување на демократскиот режим во Бугарија.
- Македонците од пиринскиот крај треба да имаат свои македонски кандидати на изборите за Великото народно собрание, а во самото Велико народно собрание своја македонска парламентарна група - пишува Димитров.

Бугарскиот комунист објаснува дека тогашниот весник „Пиринско дело“ треба да има главно македонски карактер и во сето време треба да води решителна борба против михајловистите и нивните странски покровители, кои се опасни непријатели на националното обединување на македонскиот народ, на расцутот на Македонската Народна Република, на братскиот сојуз меѓу Бугарија и Југославија и на словенското единство.
Токму овие активности, истакнува Димитров, ќе помогнат да се спречат великобугарскиот, великосрпскиот и великогрчкиот шовинизам на овие простори, а со тоа ќе се воспостави најтесна соработка меѓу пиринските Македонци и македонската емиграција во Бугарија, заради активна поддршка на Македонската Народна Република.

 

 

БУГАРСКИ ИЛУЗИИ ЗА НЕКАКВИ СРЕДНОВЕКОВНИ БУГАРСКИ ЦАРСТВА

 

''Ispor Rex'' - латински, Аспар рех ( рех - цар на латински ), бил син на татарскиот хан Кубрат, хан на Голема Taтaриja ( таа "голема", Taтaриja - бугарите велат ''Бугарија'' се радпаднала по неговата смрт. Кубрат хан загинал некаде кај Москва 665, неговиот син Батбајан постар брат на Аспар рех, го заменил, но Хазарите го уништиле неговото царство ) 
Аспар рех предводел 180.000 војници, неговата сила била во тоа и што направил сојуз со 7 словенски племиња,  најверојатно некои Трибалски и Скитски племиња, против Ромеја и на почетокот се утврдил во областа Онгел кај делтата на Дунав.
Костантин 4-ти Ромејскиот владетел, бил победен таму дури бил и ранет во ногата, а изгубил и добар дел од војската. 
Најверојатно престолнината на Аспар рех била во близината нa Варна, неговата држава се именувала како Паристрија, а ромеите ја нарекувале Тема ''Мизија''. 
Аспар рех загинал во битка против Хазарите. 

Cпоред руските истории татарите биле деца на војската на Александар Македонски, а самите водачи на татарите тврделе дека биле деца на Александар Македонски, значи Аспар рех здружувајќи се со дополнителни 7 словенски племиња од Македонија,  произлегува дека се еден добар македонски производ.
Се здружиле бидејќи имале ист корен и интереси.

Ромејскиот (латински збор) поим "volgare" не означува "бугар" туку нецивилизиран.

  вулгароj=нецивилизирани

И алчните и неуки татари исто како и грците од прекор ''вулгароj=нецивилизиран'' направија име на народ и држава.

Татаро-словенската држава ПАРИСТРИОН не е средновековното царство ''б'лгарија-бугарија''. Името Бугарија е нов поим, користен официјално после 1908, пред тоа како Османлиcко вазалско кнежество од 1857 година, за прв пат во историјата. 

Cите дукументи и плочи со името ''б'лгарија-бугарија'' пред 1857 година сé ФАЛСИФИКАТ. 

За да ги асимилира различните етникуми во својата држава во Ромеја, Ромеја ги менуваше вистинските етногеографски имиња на областите, добиени по името на етносите кои ги населуваа тие територии, во нови, кои немаат врска со националноста на домицилниот народ. Поради тоа, Ромеија само ги дислоцираше имињата од една во друга Ромеиска област. При тоа, територијата на источна Тракија станува тема Македонија, а жителите на темата Македонија за Ромеите се Ромеиски тематски жители и поданоци - Македонци, без разлика на нивната етничка припадност. 

Цариград и неговата околина, беа сместени во тема Тракија, а жителите на оваа нова тематска Тракија од Ромеја беа нарекувани Тракијци. Територијата на Македонија, Црна Гора, сегашна Србија влегоа во pомеиска тема Воулгариа и сите жители на темата Воулгариа  беа за Ромеија тематски “ВОУЛГАРИ“, поданици на Ромеја. 

Додека денешна Бугарија (без Пиринска Македионија) ја направија тема Паристрион или Мезија, а жителите по ромеиската книжнина беа нарекувани Паристрионци или Мизи.

Поимот Византиско царство е модерен термин и не им бил непознат на современиците на царството. Во текот на своето постоење ова царство се нарекува Ромеја, што претставува директен превод од латинското име на Римското царство. ''Imperium Romanorum'', сите постоечки записи говорат за „Ромеи“, значи земји кои се наследници на Римското царство и нивни поданици.

Називот Византија прв пат се користи во 1557 (нешто повеќе од стотина години по падот на Константинопол од страна на германскиот историчар Хероним Волф, во неговото дело ''Corpus Historiae Bizantinae'', каде што се вели дека називот Византија потекнува од стариот град Византион, кој се однесувал на една колонија која постоела на Босфор пред формирањето на Константинопол

 

(извори: Ibidem, p. 43-49./Vezi P. Diaconu, Les Petchénegues..., p. 112-115, N. Iorga, Les premieres cristallisations d'État des Roumains, “Bulletin de la Section Historique”, 5-8, 1920, 1, p. 33-46; N. Bănescu, Les premiers témoignages byzantins sur les Roumains de Bas-Danube, “Byzantinisch-Neugriechische Jahrbücher”, 3, 1922, p. 287-310 / N. Bănescu, Les duchés byzantins de Paristrion (Paradounavon) et de Bulgarie, Bucarest, 1946, p. 101; P. Diaconu, Les Petchénegues..., p. 101).

 

    Како високо образовени и талентирани личности на Кирил и Методиј ќе им бидат доделувани многу тешки и одговорни задачи од страна на ромеискиот двор, како на пример обид во описменување и христинизација на татарите-паристријците:

“... Старче безумни Парестријците или татарите, не "бугарите", ( текстот е манипулиран) сé човекојадци жив ќе те изедат пред да ги покрстиш. Толку сé диви што живо месо јадат и живо дете од мајка крадат ...“

Не "бугарите" туку татарите, Кирил не ги "покрсти" татарите, тој се обидуваше со својот брат Методиј и ја создадоа ''гладолицата'', новните ученици Кимент и Наум Охритдски и Костантин Брегалнички ги "крстија" татарите и ја пренесоа ''кирилицата'' во Преслав од Македонија која веќе беше во употреба со сигурност во Брегалничкиот регион,.. бугарите не ја познаваат нивната историја.

Свети Климент и Наум Охридски и Костантин Брегалнички успеале во христинизација и описменување на татарите-паристријците, тие пристигнале во Паристрион како робови. 

КИРИЛИЦАТА E ПИСМО КОЕ Е ОСМИСЛЕНО ВО РЕГИОНОТ НА ТЕЧЕНИЕТО НА РЕКАТА БРЕГАЛНИЦА,... РЕКА КОЈА СЕ НАОЃА ВО РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА. При крајот на 9-тиот век  КИРИЛИЦАТА Е ПРЕНЕСЕНА во Преслав (Паристрија) поконкретно во Преславската книжевна школа од страна на Константин Брегалнички, подоцна, Преславски, св. Наум и Климент Охридски.

 Во усовршување на кирилицата земале двајца ученици на св. Кирил и Методиј, а тоа е св. Наум Охридски, кој е еден основачите на Преславската школа, a додека св. Климент Охридски во Паристрија го пренасочил кнезот Борис од паган, во Христијанска вера, кoј за тоа добил на подарок земја околу Охрид, каде изградил манастир и училиште. НО ТИЕ св. Наум и Климент Охридски, од почит кон своите учители ја задржале глаголицата во Охридската школа и ја продолжиле нивната дејност. Кирилицата води делумно потекло од ДРЕВНО МАКЕДОНСКОТО ПИСМО - ВЕНЕТСКОТО ПИСМО, со (најмалку 10) уникатни букви кои доаѓаат од глаголицата. Таа речиси целосно ја истиснала глаголицата за време на средниот век.

      Свети Климент Охридски  е роден 836г. а умрел 916г. во Охрид, е еден од учениците на Кирил и Методиј кој учествувал во извршувањето на Моравската мисија. По смртта на Св. Методиј бил истеран од Панонија од Германците и побарал спас во Паристрија, која управувала со голем дел од Македонија во тоа време.

Bо Паристрија го пренасочил кнезот Борис во Христијанска вера, кoј за тоа добил на подарок земја околу Охрид, каде изградил манастир и училиште. Свети Климент Охридски ги ''осветил'' и гробовите на покојните пагански потомци на кнезот Борис.

Наум беше еден од основачите на Преславската книжевна школа и од 886 до 893 беше за учител таму. Беше еден од даровитите ученици на браќата Кирил и Методиј и како таков, кога во 893 година неговиот брат Климент беше назначен за словенски епископ во Велика, на неговото учителско место во Кутмичевица беше назначен Наум Охридски.

Но не било сé мед и млеко како што се зборува, xристијанизацијата и описменувањето на татарите:

Исто и поголемиот син на Цар Симеон - Цар на Паристрион, нe ''Бугарија'' како што ве лажат, не го сакал христијанството, се обидел да си ја врати старата паганска вера, но татко му го отстранил од престолот на Паристрион и го наместил неговиот помал брат, исто како што направил неговиот татко, но не го ослепил. 

Кованица од цар Симеон со писмото ''Коинон Маакедонон'', имаме докази во Македонија дека османлискиот султан дека го нарекува царот Симеон како: ''цар Македонскѝ''.

Вистината е таа, татарите - ''ТА Т' АР - таткова земја'', биле деца на војската на Александар Македонски, бидејќи растеле без татко, мајките ги научиле на нивниот татарски јазик, биле покрупни и повисоки од останатите и биле мирољубиви. Водачите на татарите се сметале за директни потомци на Александар Македонски. Бидејќи хан Борис се сметал за дете на Александар Македонски, тој лично го прифатил јазикот, писмото и верата на Македонците и го наложил истото на останатите татари, тоа било причината за ''татарското јазичество'', во Паристрион, а цар Симеон се претставувал како Македонски цар, неговата кованица е доказ.

Кнежеството на татарите Паристрион, потпаднало под османлиска власт, подоцна западните историчари кнежеството на татарите Паристрион го нарекле како "Бугарија" по ромејската "тема" "Вулгарија" - земја на простите, која опфаќала поголема територија од Паристрион и тука ги измешале поимите, на Ромеја и на Ахаја која била римска провинција, додека претходно да дојдат римјаните Ахаја била "воен сојуз", никогаш држава и им дале ново име "грција", што е римски термин и дале основа за создавање на новите држави и Грција - 1835 и Бугарија - 1908.

Уништувањето на Првото Паристријско царство

Додека се поставувале темелите на новата држава во Југозападна Македонија, Паристријско - ромеиско - киевската војна во Подунавјето продолжила. Во меѓувреме Никифор Фока бил убиен, а за нов ромеиски цар бил крунисан Јован Цимискиј кој успеал за кратко време да ја острани киевската опсаност. Во 971 година Свјатослав морал да се повлече, а потоа Јован Цимиски се пресметал и со Паристријскиот цар Борис 2. Во оваа војна победила Pомеија и во 971 година било ликвидирано Првото Паристријско царство и тема Мизија билa претворена во ромеиска провинција. Царот Борис 2 и неговиот брат Роман биле одведени во Цариград како заложници, а таму била испратена и Паристријската царска круна.

САМОИЛОВОТО ЦАРСТВО БИЛО ЧИСТО МАКЕДОНСКО, а не “бугарско, како што тврди современата бугарска псевдо-наука и историографија, која од крајот на 19-от и во целиот 20-ти век ја ограбува и присвојува македонската изворна национална историја, култура и цивилизација.

Cвоевидно сведоштво претставува ПИСМОТО ИСПРАТЕНО ОД СТРАНА НА ПАРИСТРИЈСКИОТ (современите Бугари , т. е. вистинското име “volgari”, би рекле “бугарскиот”) ХАН КАЛОЈАН ОД 1202-та ГОДИНА ИСПРАТЕНО ДО РИМСКИОТ ПАПА ИНОКЕНТИЈ 3 (1190-1216), со кое го моли: Трновската Архиепископија да ја подигне на степен на Патријаршија, како што стои во писмо:

“… ОНАКА КАКО ШТО ТОА БИЛО СТОРЕНО СО ОХРИДСКАТА АРХИЕПИСКОПИЈА НА МОЛБА ОД МАКЕДОНСКИОТ ЦАР САМОИЛ”.

Одговарајки на писмото од хан Калојан, римскиот папа Инокентиј 3 вели:

“СО ГОЛЕМО ЖАЛЕЊЕ ВАШЕ ХАНСКО ВЕЛИЧЕСТВО МОЖАМ ДА ВЕ ИЗВЕСТАМ ДЕКА НЕ МОЖЕМЕ ДА ЈА ИСПОЛНИМЕ ВАШАТА МОЛБА… РИМСКАТА ЦРКВА ВЕЌЕ ЈА ИСПОЛНИ МОЛБАТА И БАРАЊЕТО НА СЛОBЕНИТЕ, СО ТОА ШТО НА МАКЕДОНСКИОТ ЦАР САМОИЛ МУ ДАРУВА ЗЛАТНА ЦАРСКА КРУНА И ПАТРИЈАРШИСКО ДОСТОИНСТВО, СО ШТО ЈА ГАРАНТИРА АВТОКЕФАЛНОСТА НА ОХРИДСКАТА ПАТРИЈАРШИЈА..”

 

1

Неодамна, на крајот на 17 век, Монголите во неколку наврати изјавиле дека се директни потомци на Александар Македонски. Во објавената книга во 1692 и 1705 година, "Северна и Источна Татарија", градоначалникот на Амстердам Николај Витсен напишал:

 "Во 1675 година, наводно, во Москва пристигнаа четири монголски амбасадори. Првиот од амбасадорите рече дека тој бил потомок на Александар Македонски, за кого раскажал многу работи". 

Цитирано од М. И. Казанин: 

"24 септември 1686 г. во Даурскуја земја на ополмоштениот руски амбасадор, околискиот и Брајанскиот гувернер Головин му се јавиле неколку монголски пратеници од Гаган Хутухти Очисарај Шаин Кан и на другите кнезови на оваа земја. Еден од нив рече дека кнезовите монголски се потомци на Македонскиот цар Александар".

Татарите и Монголите се променети имиња.

 „Татарите во античките времиња биле освојувачи и владееле со поголемиот дел од племиња, вклучувајќи ги и Монголите, и се издвојувале со својата величина, моќ и чесност од другите. Тие биле најбогатите номади. Нивниот број изнесувал 70 илјади домови. И како Татарите беа победници, така сите други Турци почнаа да се викаат Татари ".

Интерпретација на името: 

Многу интересно е името на Татарите и сé 100% Македонски зборови: 

- ТАТАР - ТА Т ' АР - земја (ар) на татко (тата).

Значи ако Македонија означува земја на Ма - Божицата Мајка, Татар означува ''земја на татко''.

„Зборот “Монголи" прво значело “безопасни" и "простосрдечни“. Подоцна, околу 400 години, пред тоа, кога божествена помош е донесена на Монголите и нивниот број се зголемил и ги надминал другите народи, потоа поради моќта на Монголите други турски племиња почнале да се нарекуваат себеси Монголи; исто како пред тоа кога сите се нарекуваа со името на Татарите. 

НЕ ''Аспарух'' туку ИСПА РЕХ или ХАН ИСПА, еве бугарите колку си ја знаат историјата

         Денешните бугари не си го кријат своето - татарско поткло.

         Кога дошле Татарите на овие простори под водство на Испа рех или Хан Испа, се здружиле со Скитите, Трибалите и Траките, против Ромеја и основале држава под името ПАРИСРТИОН, таа држава била уништена од Османлиите.

 

Кирил и Методиј се од Солун, Македонија, не успеале да ги христијанизираат и описменат татарите, тоа им успеало на Костантин Брегалнички, Климент и Наум Охридски. Пред тоа татарите биле пагани кои имале некакво непознато писмо и во 13 век зборувле турско - монголски јазик. 

Татарите бидејќи биле во малцинство се претопиле во СЛОВЕНИ, а други во турци, кога дошле Османлиите.

        Бугарија за прв пат во историјата како независна држава 1908 година пред тоа некоја деценија како вазалско кнежество на Османлиите, под водство на странски монарх. 

 

За да ја докажат нивната "древност", која не постои, грците и бугарите во нивните фалсификат книги, ја лепат "грција" и "бугарија" до Македонија.
Но залудно, не постои "грција" пред 1830 или "бугарија" пред 1878.

Кога ќе видите "грција" пред 1830 или "бугарија" пред 1878" да знаете дека тој материјал е фалсификат.

 

 

 

Грбот на Александар Македонски, цртеж од француска книга на хералдички грбови од 16 век, сега знаеме од каде бугарите копирале

ПРОФ. ИВАН ШИШМАНОВ ПРИЗНАВА: „СТАРОБУГАРСКИОТ'' ЈАЗИК ПОТЕКНУВА ОД ЕДНО МАКЕДОНСКО НАРЕЧЈЕ - 1918г.
Еден од водечките бугарски филилози и академици, Иван Шишманов,* во интервју во 1918 година признава дека таканаречениот од бугарите „старобугарски“ јазик потекнува од едно Mакедонско наречје.
- „Секој литературен јазик, пред да стане тоа, е – наречје. Во основата на старобугарскиот јазик лежи едно Mакедонско наречjе (веројатно од околината на Солун). Новобугарскиот литературен јазик се равзил најмногу од средногорските наречја''.
ИЗВОР: в. „Камбана“, год. XI, София, събота, 11 априлъ, 1918 год.

* Иван Шишманов (1862 - 1928) е бугарски филолог, писател, универзитетски професор, политичар и амбасадор.
Шишманов студирал во Виена, Женева и Јена, а докторирал филозофија во Лајпциг. Тој е еден од основачите и професор на Високото училиште во Софија. Бил член на Бугарската академија на науките (БАН) и уредник на неколку списанија.
Од 1903 до 1907 година, Шишманов бил Министер на просветата на Бугарија, а по одреден престој во странство се вратил да работи на Софискиот универзитет.

 

Протести на Македонците 1939

 

1903 Востание во Македонија
“1903 THE REVOLT IN MAKEDONIA [Ilinden]”
Весникот Аустин Тексас САД 29 август 1903 година:
... Македонците сé потомци на воинствената раса која го сочинувала цветот на војската на Александар (Македонски)...
“Editorial in The Austin American-Statesman newspaper, Austin,Texas US, 29 August 1903:
" ...Makedonians are descendants of a warlike race that composed the flower of the army of Alexander [Vasileon Makedonon Alexandroy]."
Бугарија, вонземска раса, во однос на Македонците:
"Bulgaria, an alien race [to Makedonians]"

 

108 ГОДИНИ ОД МАСАКРОТ КАЈ ДОЛГАЕЦ: БУГАРСКИОТ ОКУПАТОР ЗАКЛА 410 МАКЕДОНСКИ СЕЛАНИ

      14 ноември 2023 година, Прилеп, Македонија - Не само во Втората светска војна, бугарскита војска вршела страшни ѕверства врз Македонците и во Првата светска војна.
Во текот на Првата светска војна, бугарската окупаторска власт спровела масовна ликвидација врз цивилното население во Македонија, а еден од таквите примери е и колежот во селото Долгаец.
Едно од најгнасните злосторства се случило 1915 година во селото Долгаец, прилепско, и во неколку околни села, кога бугарските крвници, помогнати од повеќе Арнаути (Албанци), масакрирале и заклале 410 Македонци.
      Во историската литература има две верзии за масакрот во Долгаец. Според едната верзија, десетина вооружени Бугари заедно со тројца Албанци влегле во селото, жителите не ја знаеле нивната намера и заедно со свештеникот излегле да ги пречекаат. Но Бугарите без објаснување го нападнале свештеникот и го заклале, а потоа ги ограбиле селаните и почнале да ги убиваат. Повеќето од убиените биле закопани во масовна гробница кај местото викано Брест. Според податокот на Јован Трифуноски, биле обесени и стрелани 180 луѓе.
      Според втората верзија, во почетокот на ноември 1915 година, еден дел од жителите на Долгаец предводени од свештеникот јавно излегле, во интерес на избегнување инцидент и терор, за да изразат прифаќање на новата бугарска власт. Меѓутоа, бугарските војници го нападнале свештеникот со бајонети и му ја отсекле главата со секира. По убиството на свештеникот, бугарските војници се нафрлиле и врз селаните. Со невидена бруталност прво ги ограбиле селаните, им ги собрале парите и златото кое го нашле, а потоа со бајонетите почнале да ги убиваат и колат сите, не гледајќи дали се деца, жени или старци... Во текот на теророт, по некоја случајност, останале живи неколку сведоци - Велика, која добила осум убоди од нож, Тројанка исто така целата избодена со кама и 16-годишната Велика Конеска која ја врзале за нозе и со главата надолу ја обесиле за едно дрво, да видат за колку време може да остане жива во таква положба.
Бугарските и албанските крвници во Долгаец и неколку околни села заклале и убиле 410 Македонци.
Најголем дел од жртвите биле од селото Долгаец (195) како и од селата Гостиражни (70), Стровја (60), Костинци (40), Маргари (30) и Богомила (15).
Голем дел од убиените биле деца, а меѓу нив и бебе од само неколку месеци. Заклани биле: Крсе Младеновски (8 години), Велика Младеновска (8 години), Ленка Младеновска (10 години), Крсте Јандреоски (8 години), Трајан Јандреоски (3 години), Магда Трајкоска (5 години), Ана Јовеска (6 години), Илија Иваноски (5 години), Ристе Василески (4 години), Боце Василески (8 години) итн…
Најголем дел од жртвите биле веднаш убиени или искрвариле до смрт. По завршувањето на масакрот, телата на убиените биле запалени. Насилствата на бугарската армија врз цивилното население продолжиле и според податокот на тогашниот весник “Политика“ од 23 јуни 1929 година, во околината на Долгаец биле убиени 336 луѓе, а меѓу убиените имало жени и деца. Во селската црква “Свети Илија“ е зачуван документ со имињата на убиените селани.
Некои од ранетите тргнале кон селото Зрзе, еден дел умреле по пат кон селото, а за некои кои успеале да стигнат, бидејќи немало соодветни лекови, умреле во Зрзе.
По неколку дена во Долгаец пристигнале селаните од Зрзе да ги закопаат остатоците од телата. Мртвите тела биле расфрлани насекаде низ Долгаец. Се ширела неподнослива смрдеа од лешевите. Насекаде низ селото имало кучиња кои ги јаделе труповите на убиените.
По ѕверскиот масакр населението во неколкуте села било преполовено. Најголем дел од жртвите биле закопани во масовна гробница на местото викано “Брест“ на влезот од селото од левата страна на патот, каде се наоѓале старите гробишта.
      Два месеци подоцна, во јануари 1916 година, на големиот празник Бадник, бугарската војска ќе изврши нов масакр во регионот на Поречието, Македонски Брод, кај месноста Дервишка нива. Во познатиот Бадников масакр бугарските ѕверови ќе убијат 103 Македонци.
До денеска, ниту еден бугарски политичар не се извинил за бугарските масакри врз Македонците, извршени од бугарските војски во Првата и во Втората светска војна. Ниту еден.
      Причините за ова крваво злосторство може да се најдат во дејствувањето на балканските национал-шовинистички пропаганди во Македонија. Главна цел на бугарската, грчката и на српската пропаганда било придобивање на што повеќе приврзаници, кои би можеле да се искористат како оправдувачки фактор за шовинистичките претензии врз Македонија. До 1903 година, пропагандите главно дејствувале преку црквите и училиштата со намера да создадат бугарска, српска или грчка национална свест кај Македонците. Не случајно Џон Фостер Фрејзер забележува дека на Балканскиот Полуостров, народноста и јазикот немаат ништо заедничко со националноста.
Националноста се одредува според црквата на која ѝ припаѓаш, односно националната свест е резултат на црковно-просветните пропаганди. По Илинденското востание, доаѓа до промена на карактерот на пропагандите. Црковно-училишната пропаганда била заменета со вооружена, преку испраќање чети во Македонија, кои требало да ги заштитат и одбранат стекнатите позиции во Македонија, а потоа и да ги прошират. Со организирањето и навлегувањето на грчките и на српските чети во Македонија, започнува неофицијална граѓанска војна, која предизвикува дополнителна поделба и раздор на македонскиот народ.
      Во 1900 година, селото Долгаец имало 680 жители и било под црковна јурисдикција на Бугарската егзархија. Но, српската пропаганда успеала со различни методи да ги придобие жителите и да ги поттикне да се откажат од Бугарската црква, така што, според српски податоци, од 1905 година “во селото живееле 480 Срби патријаршисти“. Имено, во првата деценија на 19 век, Долгаец е еден од центрите на српската вооружена пропаганда во Македонија. Ваквото влијание над македонското население генерирало асимилација и денационализација на самите Македонци и локални жители со активно поттикнување внатреетничка сегрегација со братоубиствени склоности.
На пример, српскиот војвода Григор Соколов од македонско потекло, успева да го придобие Јован Цветков-Долгачо, член на ВМРО. Јован Долгачо по преминувањето на српска страна го убива својот брат Змејко, затоа што бил војвода на ВМРО.
Поради отворената соработката на селаните со српската пропаганда, Долгаец станало познато како србоманско, односно како што го нарекувале Бугарите - “српско село“. Нападот од 1915 година е одмазда на бугарската војска врз жителите на Долгаец поради тоа што во минатото ја прифатиле српската асимилација во овој дел на Македонија.

 

 

 

 

Копираит © Македонија е СЕ ☼ MAKEDONIAeSE.com ☼ Сите Права Задржани

Копираит © Македонија е СЕ ☼ MAKEDONIAeSE.com ☼ Сите Права Задржани